BIAŁYSTOK
Szlak Świętych - S. Bł. Bolesławy


SANKTUARIUM
BŁ. BOLESŁAWY
LAMENT


Sanktuarium Bł. Bolesławy
Przybycie - godz. 10.10
Wyjazd - godz. 13.00
W międzyczasie do zaplanowania Msza św., zwiedzanie i obiad

Mapa
JAK TRAFIĆ?

Pomiędzy kościołem, w którym właśnie byliśmy a wysokim, białym kościołem p.w. św. Rocha rozciąga się ul. Lipowa. Tą właśnie ulicą dojedziemy do kolejnego Sanktuarium. Po dotarciu do kościoła położonego na wzgórzu p.w. św. Rocha, należy skręcić na rozwi-

dleniu w lewo i po chwili jeszcze raz w lewo, w ul. Krakowską. Najbliższa ulica odchodząca w prawo od ul. Krakowskiej, to ul Stołeczna. Tu właśnie, zaraz na jej początku mieści się Sanktuarium Bł. Bolesławy Lament.

telefon TELEFON 085 742-59-83
mieszkanie MIESZKANIE Istnieje możliwość prznocowania grupy do 40 osób
posiłki POSIŁKI Istnieje możliwość spożycia posiłków (kontakt z S. Przełożoną
świątynia MSZE ŚW. Niedziela - 9.00
Dzień pow. - 6.45

Ołtarz
BŁ. BOLESŁAWA LAMENT

Błogosławiona Bolesława urodziła się 3 lipca 1862 roku w Łowiczu. Ojciec jej, Marcin, był szewcem, a matka, Łucja, zajmowała się domem i wychowywaniem dzieci. Po szkole podstawowej, w wieku 16 lat ukończyła trzyletnie gimnazjum rosyjskie z wyróżnieniem. Upoważniało to ją do nauczania w szkołach podstawowych. Gdy miała 18 lat rodzice posłali ją do Warszawy, aby nauczyła się sztuki krawieckiej. Po uzyskaniu dyplomu w rodzinnym Łowiczu założyła zakład krawiecki. Po dwóch latach, za radą spowiednika, razem z siostrą Stanisławą wstąpiły do Zgromadzenia Sióstr Rodziny Maryi. Po ślubach czsowych Bolesława pracowała jako wychowawczyni

dziewcząt w różnych domach Zgromadzenia. Kiedy nadszedł czas składania ślubów opóściła Zgromadzenie by wstąpić do klasztoru klauzurowego. Wówczas spowiednik jej wskazał inny kierunek rozwoju - młodzież opuszczona i zaniedbana. Bolesława powróciła do Warszawy, by założyć tam pracownię krawiecką oraz następnie Dom Noclegowy dla bezdomnych kobiet. Troszczyła się bardzo zarówno o ich sprwy materialne jak i duchowe. Po śmierci swego brata, którą głęboko przeżyła, postanowiła powrócić do życia zakonnego. W 1903 roku z polecenia o. Honorata udała się do Mohylewa, by tam kierować zakładem wychowawczym i tamtejszymi tercjarkami. W październiku 1905 roku

Habit

założyła Towarzystwo Świętej Rodziny, którego celem miały być: modlitwa, działalność religijno-wychwowcza oraz dążenie do pojednania i zjednoczenia prawosławia z katolicyzmem. W 1907 roku założyła dom w Petersburgu, obejmując sierociniec przy par. p.w. św. Kazimierza a później także przy par. p.w. Wniebowzięcia NMP. Po likwidacji przez władze carskie domów założonych przez siostry Towarzystwo Świętej Rodziny przeniosło się 1923 roku do Polski. Tutaj też ustaliła się ostateczna nazwa: Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny. Siostry pracowały głównie wśród ludności wiejskiej, prawosławnej, w miejscowościach oddalonych od kościoła. Nie zważały przy tym na pochodzenie, czy przekonania religijne. Przychodziły z pomocą każdemu potrzebującemy. W 1935 roku Matka Bolesława odsunęła się od zarządzania Zgromadzeniem, zamieszkała w Białymstoku i tu

prowadziła działalność apostolską, wychowawczą i charytatywną. Pod koniec życia zostła sparaliżowana. Po pięciu latach cierpienia, dnia 29 stycznia 1946 roku, po Mszy św., którą ofiarowała w intencji szczęśliwej śmierci, zmarła. W 1971 roku rozpoczęto proces beatyfikacyjny zakończony w 1991 roku uroczystą beatyfikacją.

Sarkofag z relikwiami

Sanktuarium Błogosławionej Bolesławy Lament w Białymstoku przy ul. Stołecznej 5 zaistniało w dniu 14 listopada 1991 r., z chwilą translacji do nowo wybudowanej kaplicy doczestnych szczątków Błogosławionej, przechowywanych dotąd w Sanktuarium św. Antoniego w Ratowie na terenie diecezji płockiej.
Bolesława Lament zmarła 29 stycznia 1946 roku w Białymstoku w jednym trzech domów usytuowanych na posesji przy ul. Stołecznej 5 należących do Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny. Zmarłą przewieziono do Ratowa i 4 lutego 1946 roku pochowano w podziemiach kościoła p.w. św. Antoniego.
W związku z trwającym procesem beatyfikacyjnym Matki Blesławy Lament dokonano w dniu 8 marca 1979 roku ekshumacji ciała. Doczesne szczątki ułożono w nowej trumnie i zabezpieczono w sarkofagu z piaskowca umiesczonym w jednej z bocznych kaplic kościoła. Z racji zbliżającej się beatyfikacji - zgodnie z wymaganiami papieskiej Kongregacji Spraw Kanonanizacyjnych w dniu 1 maja i drugiego komisyjnego rozpoznania zachowanych doczesnych szczątków M. Bolesławy Lament. Przy tej okazji po raz pierwszy wyjęto niewielką część relikwii do dla umieszczenia ich w małych relikwiarzach. W tym dniu (1 maja 1991) doczesne szczątki (prawie w całości) ułożono w cyprysowej trumience i zabezpieczono w tym samym co dotychczas sarkofagu. Po beatyfikacji, która odbyła się 5 czerwca 1991 r. i po uzyskaniu zgody biskupa płockiego i biskupa białostockiego, Siostry Misjonarki dokonały uroczystej translacji trumienki zawierającej relikwie Błogosławionej z Ratowa do Białegostoku. Translacja rozpoczęła się 12 październkika 1991 roku. Na trasie translacji wiodącej przez 7 diecezji (płocką, warszawską, pelplińską, warmińską, łomżyńską, drohiczyńską, białostocką) odbyło się 40 nabożeństw stacyjnych. Główna uroczystość przyjęcia relikwi Błogosławionej Bolesławy w Białymstoku odbyła się w bazylice katedralnej w dniu 14 listopada 1991 r. Po Eucharystii Relikwie przeniesiono w procesji do kaplicy przy ul. Stołecznej i umieszczono w Sarkofagu wykonanym w brązie, zainstalowanym w ołtarzu, na którym jest codziennie sprawowana Msza Święta. Od tej pory kaplicata przez fakt posiadania doczesnych szczątków Błogosławionej Bolesławy stała się Sanktuarium jej imienia. W ciąu dnia jest zawsze dostępna dla wiernych. W pomieszczeniach domu zakonnego przyległego do tegoż Sanktuarium znajduje się pokówj, w którym przechowywane są przedmioty używane przez Błogosławioną. To małe, ale cenne i interesujące muzeum, jest również udostępniane zainteresowanym.
Pielgrzymi mogą skorzystać w domu Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny z herbaty, a indywidualne osoby również z noclegu. Z powodu bardzo ograniczonych możlowości mieszkaniowych, należy wcześniej swój pobyt i potrzeby uzgodnić z Siostrą Kustoszem Sanktuarium.


KILKA KARTEK Z KALENDARZA


1769 - sprowadzenie Sióstr Miłosierdzia do pracy w ufundowanym przez Jana Klemensa Branickiego szpitalu dla ubogich chorych
1797 - Białystok - dekanatem
1806 - sprowadzenie przez Izabelę Branicką 20 misjonarzy.
1819 - założenie w Białymstoku seminarium duchownego
1842 - likwidacja seminarium duchownego przez władze carskie
1845 - wydalenie 20 misjonarzy z Białegostoku
1852 - zaprowadzenie 40-to godzinnego nabożeństwa
1864 - wydalenie Sióstr Miłosierdzia (powrót w 1923 r.)
1890 - założenie nowego cmentarza na Wygodzie z kaplicą Chrystusa Zbawiciela
1945 - Białystok siedzibą Arcybiskupa Metropolity Wileńskiego Romualda Jałbrzykowskiego i jego następców oraz kurii i seminarium duchownego

strona główna | Szlakiem Świętych | stacja I - S. Miłosierdzia Bożego | stacja II - S. NMP Matki Miłosierdzia |
stacja IV - S. Św. Wojciecha | stacja V - S. Św. Antoniego z Padwy |


strzałka.gifTutaj kliknij, aby wysłać list do autora strony